روزهاانتظاررامی نوشم تانکندتبدارشوم واسه خاطردامان سیاه بخت دل
بالشم ازابراست دستانم رامی گیردوبه سپیدی میبردتا تنهایی رادرقایق دنیافریادنزنم
چشمانم مه آلوداست شیشه هاای که آه هایم نقش گرفته است رابه سختی میبیند
آتشی دارددلم که بی خبراست ازبغض سکوتم
دردریاباقطره های ناله ام میزیستم گوشهایم کراست خیلی وقت است نقشش رافراموش کرده ماتم زمانهای دلشکسته راگرفته"..ازدورهادرزمین وآسمان چراغی ایست که درشب وروزدریغ نمی کند ازمن نورش را انقدرتندبادمی دهدبه دلم که باورش کردم بازهم همراه ناله هایم عاشق چراغ لبخندطلوعش می شوم


نسلهادرکنارت گذراندم نسلهاراخوب شناختم ولی هیچ وقت نگاهت راای نسل چهارم دلم نشناختم تویی نگاه مبهمم ای ترانه ی قلبم......اینم برای داداشم........