به سلامتي کسي که بيخيالمونه ولي تو خيالمونه
به سلامتي اونايي که تو اين هواي دونفره با تنهاييشون قدم ميزنن...
به سلامتيه دوست نازنيني که گفت: قبر منو خيلي بزرگ بسازين.... چون يه دنيا آرزو با خودم به گور ميبرم.....!
به سلامتي همه ي اونايي که ما رو همين جوري که هستيم دوس دارن وگرنه بهتر از ما رو که همه دوس دارن...
به سلامتي اون دلي که هزار بار شکست ولي هنوزم شکستن بلد نيست
به سلامتي فيل نه به خاطر خرطوم درازش به خاطر اينکه کف پاش صافه از سربازي معافه
به سلامتي اون باجه تلفني که تو بارون ميرفتي زير سقفش..يه دونه دوزاري مينداختي توش..يه ساعت حرف ميزدي..آخرشم پولتو پس ميداد
به سلامتي آسمون که با اون همه ستاره اش يه ذره ادعا نداره ولي يه سرهنگ با سه تا ستاره اش دهن عالم وآدمو سرويس کرده
اگر قرار بود همه ى ما دوباره روى زمين بيايم دوست داشتى با تو چه نسبتى داشت
هميشه رفتن رسيدن نيست، ولي براي رسيدن بايد رفت.
در برابر دنيايي که گرفتاري آن ،
مانند خواب هاي پريشان شب مي گذرد شکيبا باش.
چون بعضي ها كه نميخوان با اين خصلت زيبا آشنا باشند با خيال زرنگ بودن يا ازشون سوء استفاده مي کنن يا زمينشون ميزنن يا درس ساده نبودن بهشان مي دهد.
آدم هاي ساده را دوست دارم. بوي ناب “آدم” مي دهند
بفهم! ...
اين لامصب اسمش احساس است.
برايت يک بغل مريم كه مست از وي شوي هر دم،
برايت قدرت آرش که دشمن را زني آتش،
برايت سفره اي ساده حلال و پاک و آماده،
برايت يك بغل احساس دو بيتي هاي عطر ياس،
برايت هر چه خوبي هست صميمانه دعا كردم
