وقتی دلگیرم سکوت می کنم من درآن لحظه  مثل خودم هم نیستم همه چیزرادرقلبم میریزم مثل خودم نیستم که قهرکنم ماننددوران کودکی سکوت می کنم ولبخندمی زنم می گویم کودکم مگرقهرکنم قهرمال کودکیست من دلم اگرزخمیست ودلگیرفقط یک زخم است ولی  تو زخمی صدها غمی نمیدانم چطوربازهم بااین همه غم لبانت خندان اندآن‌قدر محکم نیستم که همیشه سکوت کنم وقتی باتنهایی می نشینم سکوتم رامی شکنم وفریادمی زنم ولی توانقدرمحکمی هرکس دست برشانه ات می گذارد بازهم محکم می ایستی لبخندمیزنی شب و روزم رافقط یادرس می خوانم یادرکنج اتاقم هستم ولی توشب وروزت یکیست فقط کارمی کنی بازهم شبها بالشتی برای خواب نداری این حسرت چشمانت هیچ وقت فراموشم نمی شود عاشق لبخندت هستم که سعی داری بالبخندت حسرت چشمانت را ازدیدگان پنهان کنی گیرم که منم دل شکسته ام ولی دلم بادلی که مال توشکسته هزارهافاصله دارد گاه گاهی دوست دارم کنارت بنشینم دستان زخمی وترک دیده ات  رانوازش کنم .........دلنوشته دلم پرازغمم